"Annem ya da babam gibi davranmak istemiyorum" dedikten sonra

Anneniz ya da babanız gibi davranırken kendinizi yakaladığınızda ne hissettiğinizi fark ettiniz mi hiç? Korku, utanç, yetersizlik, hüzün, öfke…ya da sevgi, anlayış...

Bazı konularda neden aynı yoldan gitmek istemediğimizin bilincinde olduğumuz halde kontrolsüzce aynı yola sapıyor olabiliriz?

Çünkü o yol bildiğimiz yol. O yol bize tanıdık. Daha önce defalarca yürüdük o yoldan. Hatta başka bir yol mümkün mü diye düşünmedik belki. Acı verici olsa da artık işimize yaramadığını bilsek de hiç bilmediğimiz bir yola çıkmak korkutucu geldi. Bilinmezin yarattığı güvensizliği taşımak alıştığımız acıyı taşımaktan daha büyük göründü belki gözümüze.

Her insanın kendini iyileştirmeye, kendini daha farklı ve daha bilinmez yollara sokabilmeye dair bir isteği olduğuna inanıyorum. Bu inancım hayatlarına tanıklık ettiğim danışanlarımın hikayelerinde ve gücüne çokça inandığım Gestalt terapinin öğretilerinde günbegün daha da güçleniyor.

Subscribe to OG Haftalık Posta to read the rest.