Bebeği Tutmaktan Daha Zor Olan Bir Şey Var:

Bir annenin duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarını karşılamasına destek olmak bebeğini tutmaktan daha anlamlı olabilir. Çünkü asıl “tutulmaya” ihtiyacı olan kişi ANNE. İhtiyaçlarını karşılayabilen bir anne doğal olarak bebeğinin bakımına yönelebilecektir.

“Bir anneyi şefkatle nasıl tutabiliriz?” diye merak edecek olursak…

Annenin sadece bir bebeğe hayat vermediğini, kendi içinde de bambaşka olasılıklar doğurduğunu fark edebiliriz. Bazen “sen nasılsın” gibi basit duyulan bir soru bile annenin kendine ve ihtiyaçlarına yönelmesini sağlayabilir. Veya “Neye ihtiyacın var?” “Ben buradayım.” “Ne hissediyorsun?”.

Bir annenin yorgunluğunun sadece bebeğine bakım vermekten kaynaklanmadığını anlayabiliriz. Karanlık yanlarına düştüğü iç dünyasında karşılaştıkları, uykusuzluk, öz bakımına ayıracak gücü ve vakti bulamayışı, “eskiden nasıl biriydim” sorusunun anlamsızlaşması; fiziksel ve duygusal olarak limitlerinin çok üzerinde zorlanmasının yorgunluğun çok ötesinde bir hal olduğunu fark edebiliriz. Ve bu yorgunluğun sadece dinlenmekle geçmeyeceğine; yeni deneyimlerin sindirilmesinin, eskiyle vedalaşmanın ve yeniyle tanışmanın zaman alacağına güvenebiliriz.

Bir annenin öneriden ya da o an için işine yaramayacak fikirleri duymaktan çok anlaşılmaya ihtiyacı olduğunu görebiliriz. Çünkü bilgi verme adı altında yapılan eleştiri anneyi yaralayabiliyor.

Bedeni bu denli hassasken ruhu da hassaslaşan anne tercihleri nedeniyle yargılanmak istemiyor. Yaptıklarını veya isteklerini onaylamıyor olsanız bile onun için bir anlamı ve işlevi olduğuna güvenmenizi bekliyor. Hislerinin anlaşılmaması, abartıldığının düşünülmesi veya geçiştirilmesi bir anneyi kalabalıklar içindeki yalnızlığına sürüklüyor.

“Olduğumuz Gibi” ile annelerin doğum sonrasındaki gerçek ihtiyaçlarını karşılayabilmesi konusunda ortak bir sorumluluk paylaştığımıza inanıyorum. Anneyi ve anneliğin gerçeklerini daha görünür kılmak hepimize iyi gelecek. Annenin kendi içinde nelere hayat verdiğini fark etmesini sağlayacak. Tam da olması gerektiği gibi…

HATIRLA: Etrafındaki kişilerden hangi konularda yardım isteyebileceğini belirlemenin senin kontrolünde olduğunu hatırla. İhtiyaç duymadığın bilgilere veya önerilere karşı sınır koyabilme gücün olduğunu hatırla.

FARK ET: Sana iyi gelen fiziksel destekler neler olabilir? Sana iyi gelen duygusal destekler neler? Bunları fark et.

DENE: Yeni anne olmuş bir arkadaşına sadece “nasılsın” diye sormayı dene. “Yanındayım. Zorlandığının farkındayım.” diyerek yalnız olmadığını fark ettirmeyi dene.

Zorlandığını kabul etmek ve zorlanmana rağmen devam edebilmek kendine duyduğun güvenin işareti. Güçsüzlüğün ya da yetersizliğin değil…

“Olduğumuz Gibi” ile annelerin gerçek ihtiyaçlarını konuşmayı önemsiyorum. Annelikte hissedilen öfkeyi konuşabilmek de oldukça önemli bir ihtiyaç.

Yakın zamanda gerçekleştirdiğimiz “Mükemmel Olmayan Anne” atölyesinde öfkeyi ifade etme ihtiyacımız hakkında konuştuk. Neden öfkeleniyorum sorusu yerine nasıl öfkelendiğimizin peşine düştük. Katılamayanlar ve merak edenler için kayıttan izleme seçeneği hala mevcut: shopier.com/25621208

Haftaya görüşmek üzere.

Sevgiyle,

Yeşim

Olduğumuz Gibi’ye ulaşabileceğin adresler:

Email: [email protected]

IG: oldugumuz.gibi

Website: www.oldugumuzgibi.com